Kolekcje - umundurowanie

Przedstawiony mundur to mundur podpułkownika wojsk lądowych, z gabardyny. W skład ubioru wchodzą: czapka garnizonowa z orłem, oznakami stopni i obszyciem daszka (obszycia srebrną nicią i bajorkiem), kurtka wyjściowa z kołnierzem wykładanym i czterema kieszeniami zewnętrznymi zapinana na cztery guziki z masy, spodnie wyjściowe, krawat, koszula wyjściowa i półbuty sznurowane w kolorze brązowym. Mundur z roku 1974 (według stempla na spodniach).

Mundur kapitana wojsk zmechanizowanych, z gabardyny. W skład ubioru wchodzą: czapka garnizonowa, kurtka wyjściowa z kołnierzem wykładanym i czterema kieszeniami zewnętrznymi, spodnie wyjściowe, krawat, koszula wyjściowa, buty saperki w kolorze brązowym (zwane potocznie „rumcajsami"), pas skórzany oficerski w kolorze brązowym oraz raportówka skórzana brązowa. Na pasie kabura na broń krótką (w tym przypadku pistolet P-64). Pasek czapki noszony pod brodą.

Letni mundur majora Wojskowej Służby Wewnętrznej, z materiału typu „tropik". Na wyłogach munduru oznaki korpusu WSW, przykręcane za pomocą nakrętek. Korpusówka wykonana z metalu oksydowanego. Pierwsze powojenne oznaki korpusu były dosyć niejednolite i występowały w różnej formie. Reforma z początku lat 50-tych wprowadziła oznaki metalowe, wpinane w mundur. Natomiast w wyniku reformy z początku lat 60-tych pojawiły się oznaki z nakrętką, które praktycznie funkcjonowały do końca PRL. Biały otok na czapce garnizonowej.

Koniec lat pięćdziesiątych to okres zasadniczych zmian w umundurowaniu żołnierzy Wojska Polskiego. W wojskach lądowych zmienia się mundur polowy. Zmianom podlegają też mundury wyjściowe. Mundur staje się mniej kolorowy (np. brak wypustek na kołnierzach czy lampasów) i wygodniejszy. Od 1.05.1960 roku obowiązują nowe zasady noszenia umundurowania. Jednak nowe przepisy ubiorcze żołnierzy WP zostają wprowadzone od 1.05.1961 roku.

 Mundur polowy wzór 89 wprowadzony został jako następca munduru polowego wz.68 – tzw. „mora". Zmiana dotyczyła głównie kamuflażu. „Mora" w ocenie wojska była zbyt jasna, „szara" i nie przystająca do typowego polskiego krajobrazu. Nowy mundur polowy miał w zamierzeniu te niedogodności usunąć.

Wraz ze zmianą, pod koniec lat sześćdziesiątych, wzoru kamuflażu munduru polowego pojawiają się mundury i elementy wyposażenia w nowym kamuflażu tzw. mora. Z materiału w nowym wzorze szyte są również kożuchy wartownicze.

Kożuch wartowniczy do munduru polowego Wojska Polskiego wz. 58 – tzw. „deszczyk". Wykonany z analogicznego materiału jak mundur polowy, z odpinaną podpinką z owczej skóry. Kożuch zapinany na 4 odsłonięte guziki z tworzywa z orzełkiem. Dwie kieszenie umieszczone ukośnie, przykryte patkami.

Mundur polowy wz. 58 - trzeci z wzorów umundurowania typu "deszczyk" - w kolorze szaro - zielonym. Mundury polowe w kamuflażu "deszczyk" wprowadzone zostały reformą mundurową z lat 1957 -1961 tzw. "reformą Spychalskiego"

Mundur polowy w kamuflażu typu "mora" (wz. 68), popularnie nazywany "moro" został wprowadzony do użytku w LWP z początkiem lat 70. Zastąpił wcześniejszy uniform w kamuflażu "deszczyk".

Dwuczęściowy, skórzany kombinezon polowy wprowadzony został do użycia w jednostkach pancernych Wojska Polskiego zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej nr 13 z dnia 13 lutego 1960 roku. Zastąpił on stosowane dotychczas drelichowe kombinezony jednoczęściowe.

Mundury polowe w kamuflażu „deszczyk" wprowadzone zostały reformą mundurową z lat 1957 -1961 – tzw. „reformą Spychalskiego" – od nazwiska ówczesnego Ministra Obrony Narodowej generała broni Mariana Spychalskiego.

Kolekcja polskich hełmów i kasków Wojska Polskiego oraz innych służb mundurowych.

Wprowadzone je do użycia z początkiem lat 70-tych (wzór 5612), zastępując poprzedni wzór deszczyk. Wersja US znacznie różni się od wersji piechoty.