R-392 to opracowana w ZSRR, w latach 70, tranzystorowa radiostacja małej mocy. Umożliwia nadawanie na sześciu ustalonych częstotliwościach w zakresie: 44,3, 44,6, 44,9, 45,2, 45,5, 45,8 MHz. Co umożliwia łączność z radiostacjami R-105 , R-107 , R-111 , R-123.
Zestaw przyrządów służących obserwacji i dokonywania pomiarów warunków atmosferycznych w warunkach polowych. W skład zestawu wchodzi wiatrowskaz pokazujący kierunek i prędkość wiatru, termometr w specjalnej obudowie, kompas, dziennik posterunku, plik meldunków meteorologicznych i zestaw do pisania ( ołówek temperówka i gumka).
Radiostacja R-123 jest przeznaczona do zapewnienia fonicznej łączności radiowej nieutajnionej i utajnionej (z urządzeniem T-219) na szczeblach taktycznych. R-123 spotykana najczęściej na wyposażeniu czołgów, wozów bojowych, aparatowni i wozów dowodzenia. Radiostacja zapewnia ciągłą, niezawodną dwustronną łączność radiową zarówno na postoju jak i w ruchu, z radiostacją tego samego typu oraz z innymi radiostacjami, pracującymi w tym samym zakresie częstotliwości i z modulacją częstotliwości.
Kolorymetr PK-56 służy do dokonywania w warunkach polowych indywidualnej kontroli dozymetrycznej. Za pomocą kolorymetru można mierzyć dawki promieniowania gamma rejestrowane przez dozymetry chemiczne DP-70MP. Pomiaru dokonuje się przez porównanie intensywności zabarwienia dozymetru z intensywnością zabarwienia filtrów umieszczonych w ruchomym dysku pomiarowym.
Celownik PU (Priceł Ukoroczennyj) "Celownik Skrócony" wz.1940 opracowany został w Zakładzie nr 3 NKWD w Charkowie w 1940 roku dla snajperskiej wersji karabinu SWT-40 z montażem Tokariewa. W porównaniu z wcześniej wprowadzonym na uzbrojenie celownikiem optycznym typu PE był prostszy, stosunkowo niedrogi, kompaktowy i lekki, wygodny i bardziej niezawodny w służbie. Oficjalnie przyjęto go na uzbrojenie w dniu 21 czerwca 1940 roku pod indeksem 51-ОМ-611А.
Przyrząd służy do zmechanizowania i zautomatyzowania obliczeń przy wykonywaniu wstrzeliwania według znaku uchyleń i za pomocą sekundomierza, jak również do wykonywania szeregu zadań pomocniczych jak: określanie odległości przy przenoszeniu ognia sposobem współczynnika „K", obliczanie danych przy przygotowaniu danych na oko itp. Za pomocą przyrządu można szybko wykonywać obliczenia stosując wzory jednomianowe i dwumianowe
Polska lornetka 11x40 wyprodukowana w Państwowych Zakładach Optycznych w Warszawie (zakład nr 131) w 1970 roku. Jest klasyczna lornetka tzw. porropryzmatyczna. Była ona wytwarzana w latach 60, 70 i 80tych głównie na potrzeby wojska i w sumie wyprodukowano kilkadziesiąt tysięcy egzemplarzy, wytwarzając średnio około 1500 sztuk rocznie. Model ten cieszył się opinią najdoskonalszej na tamten czas lornetki PZO.
W roku 1923 opracowano w firmie „Brun" menażkę, którą przyjęto na wyposażenie Wojska Polskiego. W trakcie prac wzorowano się na menażce niemieckiej, która w pierwszym powojennym okresie (po pierwszej wojnie) była wykorzystywana przez WP. Jednakże ostateczny model menażki został opracowany przez Instytut Techniczny Intendentury w 1931 roku. Dlatego też ten typ menażki jest określany jako menażka wz. 23/31.
Namiot z lat sześćdziesiątych. Uszyty z materiału używanego do szycia stroju maskującego zwiadowców w latach sześćdziesiątych w LWP. Namiot dwuosobowy, sznurowany, w tylnej ściance okno z siatki. Pasuje idealnie do stelaża od pałatki (trzy elementy na jeden maszt). Namiot pochodzi z jednostki wojskowej stacjonującej we Włodawie na Lubelszczyźnie.
Po doświadczeniach z wieloma typami manierek użytkowanych w okresie międzywojennym opracowano w 1937 roku w Instytucie Technicznym Intendetury nowy wzór manierki. W stosunku do poprzedniego modelu główną zmianą było uformowanie przodu w lekkie wybrzuszenia, co zapobiegało wgnieceniom. Nowy model przyjęto określać jako wz.37.
Wyposażenie służb ruchu drogowego. Zawartość skrzyni pozwala na oznakowanie szlaków drogowych i pojazdów, kierowanie przejazdem pojazdów i prowadzenie innych zadań służb zajmujących się organizacją ruchu drogowego w warunkach polowych.
Polowy kabel lekki PKL-2 jest przeznaczony do telefonicznych łaczy akustycznych do pracy na wszystkich stopniach dowodzenia. Kabel stosowany w łączności polowej, jest to pleciona linka z miedzi i stali, nie do zerwania, przecięcie jej nawet siekierą stanowi problem.
Ładownica na magazynek bębnowy (o pojemności 71 nabojów) do pistoletu maszynowego PPSz wz.41. Ładownica brezentowa, zapinana na kołek. Naszyte szlufki umożliwiają noszenie na pasie głównym. Dodatkowy pas umożliwia noszenie niezależne. Wewnątrz klapki do zapięcia magazynku. W jednej z nich kieszonka na przybornik.
Peleryna zwiadowcy PZW-1 była produkowana w latach 70-tych i 80-tych. Skrót PZW za różnymi źródłami to: peleryna zwiadowcy lub przyrząd zabezpieczenia wodnego. Stanowiła uniwersalne wyposażenie żołnierza. Produkowana z gumy (klejona) w kamuflażu lub w kolorze khaki
Ładownica, używana w WP, na trzy magazynki łukowe (o pojemności 35 nabojów) do pistoletu maszynowego PPSz wz.41 lub PPS wz.43 (również o pojemności 35 nabojów).
Ładownica, używana w WP, na trzy długie magazynki (o pojemności 25 nabojów) do pistoletu maszynowego wz.63 RAK. Ładownica brezentowa, zapinana na dwa metalowe bolce.
Polska lornetka 8x30 z 1971 roku wyprodukowana w Państwowych Zakładach Optycznych w Warszawie (zakład nr 131) według projektu z roku 1952. Lornetki 8x30 używane były w Wojsku Polskim na szczeblu pluton – kompania. Lornetki te występowały w wersjach z siatką mierniczą i bez.
PBS-1 - tłumik dźwięku opracowany w ZSRR w połowie lat 50-tych dla karabinów szturmowych AK i AKM. Nazwa PBS jest skrótem od "PriborBezszumnojStrielby" .
Radiostacja R-126 jest radiostacją UKF ,simpleksową, małej mocy. Używana od 1967 r. na szczeblu drużyna-pluton-kompania. Radiostacja była na wyposażeniu dowódcy drużyny/plutonu .
Polowa łącznica telefoniczna typu ŁP-10 MR z przyciskami zgłoszeniowo-wywoławczymi jest łącznicą dziesięcionumerową systemu MB. Jest ona przystosowana do współpracy z aparatami telefonicznymi typu MB i radiostacjami typu R-102, R-145, R-108, R-109, R-114 i R-118.